Tiny Room Records nieuwe muziek van Victory Hall, Combo Qazam, Toby Goodshank, Caspar Milquetoast. The World of Dust, Ilsha en Astral Swans recensie van Tim Donker en informatie.
Tiny Room Records nieuwe muziek Victory Hall, Combo Qazam, Tboy Goodschank, The World of Dust en Caspar Milquetoast
- Victory Hall – The Someday Herald (vinyl)
- Combo Qazam – Ghost Interior (vinyl)
- Toby Goodshank – Truth Jump Fall (vinyl)
- The World of Dust – Gaman
- Caspar Milquetoast – We’ll Have Tea (vinyl)
Recensie van Tim Donker
Toen brak de week aan dat de seedees zouden binnen komen die ik besteld had toen ik dronken was. Ik herinner me nog wel dat ik iets bestelde, saavonts laat, na mun laatste wijntje, toen ik beter boven zou, en in bed, en rust, maar ik had geen zin in boven, en in bed, en in rust, en ik zat daar maar. Ik had al te lang geschreven, en ik had ook al te lang gelezen, en in die stomme teevee heb ik sowieso zelden zin, misschien kon ik een seedeetje drajen, of misschien zomaar mjoeziek, misschien eens iets maken van dat schriftje dat ik heb. Ja. Ik heb een schriftje. Daarin noteer ik namen van bands, artisten, seedees. Dingen om eens uit te zoeken ooit. Het leek me handig om die dingen om eens uit te zoeken ooit allemaal bij elkaar te hebben, in één schriftje, maar negen keer op tien kan ik dat schriftje niet vinden als ik ergens (waar?) op een naam stuit die ik misschien eens zou moeten uitzoeken zodat ik nog altijd niet af ben van de notities op achterkanten van enveloppen, op bio’s, op reclamefolders, op kladjes en op aanzetten tot recensies. Maar er staan toch nog verbazend veel namen en seedeetitels in dat schriftje, tientallen, honderden. En dan nooit tot uitzoeken komen nee. Maar nu misschien? Dus ik deed, ik zocht uit, ik luisterde, en ik bestelde ook ja, dat herinner ik me nog, dat ik dingen bestelde, maar wat?
Toen ging het binnenkomen. Toen kwamen ze. En ik herinnerde me niets. Two by four van Piano Interrupted? ??? Bes van The Dwarfs of East Agouza? ??? To Live A La West van Saint Abdullah? ??? Body Music van Ellen Fullman? ??? Wie had daar nu ooit van gehoord, van dat alles? Wie kende dat maar? Naja, Ellen Fullman, dat doet wel een bel rinkelen maa een tamelik verre bel toch. En The someday herald? Victory Hall? Echt? Heb ik dat besteld?
O wacht. Dat laatste kwam zomaar. Dat kwam uit Bilthoven. Dat was van Tiny Room Records. O. Maar daar had ik nog meer van liggen, toch? Op het seedeekasje, daar waar ik het nieuwe, het nog onbeluisterde bewaar. Daar lag. Daar ligt. Nog een flinke stapel ook. Tiny Room Records. Uit Bilthoven. Nog niet naar geluisterd? Waarom niet? Of waarom niet nu, nu in deez uren hier voordat de kinderen uit school komen. Hoewel ik stiekem eigenlijk benieuwder ben naar die Dwarfs of East Abouza. Maar goed. De mooiste dingen schuilen soms achter de nietszeggendste namen.
Een naam als Victory Hall bijvoorbeeld. Die met The someday herald een soort alternatieve strandmjoeziek brengen. Warmig, wiegend en zomers. Een soort Arnold (die van The hillside album), maar dan beter. Of wat Oldham deed met die Mountain-EP van hem. De getoonzette namiddag van een hete dag. Vooravond misschien al. Je deed niet veel deze dag, deze dag zou de boeken niet in gaan, deze dag vergleed gewoon. En dit is de mjoeziek ervan. De guitaar wordt soms gekrabd. O wat heerlijk wordt die guitaar dan gekrabd. Ik ben jaloers op die guitaar. Losheid. Rust. Ontspanning. Dromerig, en je kwam nog één keer boven. Hoe schoonheid links van je kon zijn, en rechts, en onder je, en achter, en hoe alles geheel momenteelderlijk helemaal goed kon zijn. Je kon al bijna de zon aanraken. Dat is Victory Hall, dat is The someday herald.
Combo Qazam tapt uit overliggende vaten. Ghost interior laveert tussen duistere postpunk, dreigende postrock en minimale free rock. Een flard delta blues misschien. Af en toe wat psych of space rock, kan ook. En hoor ik daar in de verte wat mathrock misschien? Kan allemaal. Of. Naja. Kan niet altijd allemaal, soms helt het me een weinig teveel over naar progrock en er is weinig dat ik erger haat dan progrock. Maar hee, wie een prachtig liedekijn als Bird uit mijn speakers kan laten dwarrelen, mag zich al eens vertreden.
Moeilijker heb ik het met Toby Goodshank. Deze gast speelde naar het schijnt ooit bij The Moldy Peaches maar heeft solo ook behoorlijk wat titels op zijn naam staan. Daar is Truth Jump Fall er maar één van; het kwam al in 2011 op seedee uit en beleefde sedertdien nog een heuse re-issue ook. Nu komt Tiny Rooms dus met een vinyllen versie. Ik denk dat hier gezocht wordt naar een “rebels” soort lofi garage country ofzo, ik weet het niet, het kan mijn kouwe kleren nog niet raken. Billy Childish deed dit eerder en veel, veel beter. Maar als je zin hebt in een kort niksaandehand-seedeetje, geef Truth Jump Fall dan een draai. Misschien iets voor aan het begin van een feestje. Als er nog geen gasten zijn.
The World of Dust blijft The World of Dust. Hoe kun je het zeggen? Het is een Mount Eerie anno Wind’s Poem; toen alles wat The Microphones interessant maakte was losgelaten en vervangen door plaatlange dromen. Wat gek is, is dat het instrumentarium op Gaman enorm divers is. Er is een banjo een ukelele een harmonium een piano een marimba een zingende zaag een gong een klarinet een tabla een citer een bouzouki een trompet een metallofoon een accordeon een wijnglas. Te naam slechts een paar. Je zou de onvoorspelbare gekte verwachten van Tom Waits in zijn beste jaren (zijnde Frank’s Wild Years en Rain Dogs en Swordfishtombones) maar neen. Het zoemt. Je zoemt mee op. Suikervrije droom. Die stem, ik weet het nog steeds niet met die stem, ik denk dat ik het mojer zou vinden als er gastvocalisten zouden zijn, vrouwen bijvoorbeeld, de liedjes kunnen aan kracht winnen als zij gezongen werden door vrouwen. Nu is het bereik van de plaat beperkt en glij je overheen verschillende fases van dezelfde sfeer. Bijvoorbeeld. Toen je thuis kwam na een lange reis. Toen het lente was, en je met je blote voeten door het gras liep. Toen het rommelig werd en niemand minder dan Karl Blau meedeed op sax. Toen een luizige maan opkwam en de barbecue een goudbruin visje ophoestte en het bier nog niet op was. Toen het opstaan nog niet van harte ging. Toen je de melankolie vond, toen die daar gewoon op straat lag. Toen de wereld op je schouders ging zitten, of was het maar een vlinder? Toen het licht je deken werd. Toen verre echo’s snel naderden. Toen het schijnen niet meer scheen te schijnen. Toen je al niet meer wist of je droomde, of sliep.
Ik blijf denken dat The World of Dust iets heel groots in zich heeft, en dat dat komen gaat, ooit. Met gastvocalisten ofzo.
Maar ronduit prachtig is We’ll have tea van Caspar Milquetoast. Een naam ontleent aan een vroeg twintigste-eeuwse stripfiguur. Zo maf, en zo tegenstrijdig als dat klinkt is ook alles aan deze plaat. Jammer dat dit niet op seedee is. Ik geloof dat dit ook op seedee is. Jammer dat dit niet op seedee is; die gebrande cd-r dingen bij gebrek aan plaat (ik heb wel een platenspeler hoor) neigen er op één of andere manier toch altijd toe op zolder te eindigen in plaats van in mijn vier vijf zes seedeekasten gereserveerd voor de allermooiste seedees. Milquetoast verenigt het onverenigbare. Het is lofi, het is maf, het is verstild en warmig en melankoliek en troostrijk en experimenteel, het is vervreemdend en vertrouwd, droomachtig, surreëel, woest, en lief. “Alice in Wonderland ontmoet de bijbel” zo noteerde ik op een kladje bij één van deze liedjes. Soms doet het denken aan de zeventigerjaren folkzangeressen die mijn vader wel eens draaide op zondagochtend aan het gezamenlijk ontbijt (met croissants en zachtgekookte eieren en versgeperst sinaasappelsap), andere keren doet het denken aan de oncontroleerbare woestheid van The Microphones in de jaren dat The Microphones nog echt goed was. Salieri is het op een na laatste liedje en van een huiveringwekkende schoonheid. Het hoogtepunt van deze plaat. Waarna nog het Anne Clark-achtige The negation volgt. En dan gedaan. Als alles.
Tiny Room Records nieuwe muziek The World of Dust, Ilsha en Astral Swans
- The World of Dust – True sound (CD)
- Ilsha – Dive (12” vinyl / digital)
- Astral Swans – Astral Swans (12” vinyl / digital)
Recensie van Tim Donker
& wat is & gemaakt van wolk & verder dus maar weer met / zonder net tot je hier gekomen bent & waarom zou je hier & wat is hier & hier is alles gemaakt van nieuw & nieuw is zonder ziel & is niets & eventueel is niets niets in afwezigheid van niets & niets om over naar oud huis oud zeer te schrijven & jezus schreef met zijn vinger in het zand & iemand schreef iets in het stof & tot stof zullen we vergaan & waren al vergaan de moeder de vader de opa de oma & maar & maar ik weet zitten nog ik weet het nog ik weet het zitten achter in de auto nog met mijn vader aan het stuur (met een blinde brombeer aan het stuur lagen alle wegen voor ons open) & met pappa aan het stuur lag de zuidwillemsvaart links van ons te schitteren heel de weg lag de zuidwillemsvaart links van ons te schitteren want misschien was het pas bij den bosch dat we de snelweg op gingen waar we verder noordwaarts gingen immer verder noordwaarts altijd noordwaarts wegen leiden noordwaarts want daar in het noorden gingen we nog daar in het noorden moesten we nog daar in het noorden bezoekjes afleggen zolang we konden bezoekjes afleggen waarvoor we noordwaarts moesten heel het eind langs de zuidwillemsvaart misschien pas bij den bosch de snelweg op gaan & in de lucht hing de regen & daar hing die te hangen & boven ons hing de regen stil & naast de regen hing de zon & naast de zon hing de maan & alles hing aan lijnen & wat als de maan nu eens geschilderd is & wat als het duister nu eens het canvas is & alle lijnen tot de dood & na de dood alleen de verhalen nog want verhalen vergaan immers niet tot stof zoals inmiddels tot stof vergaan de oma de opa de moeder de vader de auto de middagen in de auto met de zuidwillemsvaart links van ons heel het eind de zuidwillemsvaart links van ons & ik kon de zon in het water zien schijnen & ik kon de zon in de zuidwillemsvaart zien schijnen & misschien pas bij den bosch de snelweg op waar we verder rijden in noordelijke richting tot we er zijn & waar we moeten zijn & in bilthoven moesten we zijn & bij de bejaardenflat van opa en oma moesten we zijn & daar op de parkeerplaats stond alles stil & stil & duister & diep & monstertje leeft het leeft diep in mij & die dagen toen waren niet van nieuw gemaakt & die dagen toen & de dagen nu & alles hier van nieuw gemaakt & dan post & dan een envelop met cd’s een envelop die ik leg een envelop die ik op secretaire leg & niet open & laat liggen daar omdat er post is & denk je dat is een goeje titel voor een boek & in nieuw in alles nieuw ligt daar de envelop & later toch & open & later toch open & later toch verhalen & later toch de wereld tot stof & de zwanen zijn astraal hier & de handen in de zakken & staan voor het raam & de handen in de zaken gestoken sta ik voor het keukenraam naar buiten te kijken naar de sloot te kijken naar de zwanen te kijken & de zwanen zijn astraal hier & de zwanen vliegen & tik tegen de lucht & al die lucht & al die vele heel veel lucht & niets & wat is is wat niet is is mogelijk & achteraf is alles vreselijk mogelijk in literatuur & in verhalen & welke verhalen zou ik vertellen als ik verhalen zou vertellen over mijn opa over mijn oma zou ik vertellen van de rit erheen die hele lange rit naar bilthoven zou ik vertellen over het eind langs de zuidwillemsvaart misschien pas bij den bosch de snelweg op zou ik vertellen over dingen die er niet meer zijn & de grootouders van stefan breuer zijn er niet meer & daarover een plaat maken & hoe zou de plaat klinken over mijn opa over mijn oma als ik een plaat zou maken over mijn opa over mijn oma & hoe klinkt dit & hoe klonken voorgaande albums van the world of dust & wat vond ik van voorgaande platen van the world of dust wil je wel geloven dat ik het me niet meer herinneren kan & iemand kon zich het niet meer herinneren & iemand stond op & iemand sneed zich op twee plekken bij het scheren & iemand deed dingen in de tijd die nodig is om een ei te pocheren & iemand verafschuwde het nieuw & wil je wel geloven dat ik niet goed weet waar die voorgaande albums van the world of dust zijn & wil je wel geloven dat ik hier in het nieuw niks meer vinden weet & misschien het nieuw aan flarden te scheuren met geluid & waar geluid & een waar geluid & waar geluid is is leven & deze plaat heet dive & wil je wel geloven dat ik ilsha niet ken & natuurlijk kunt u dat geloven want dive is het debuut van ilse hamelink & jacques hamelink is dood & oswald wiener is dood & de grootouders van stefan breuer zijn dood & ik weet het staan nog & ik geloof dat het winter was & ik weet het staan nog in wat geloof ik winter was in donker in koud depot het waren de dagen van weleer het waren de dagen van tempo & van doeloe & een collega met een snor & iemand zegt & een collega met snor & iemand zei ooit dat de allermooiste plaat allertijden gaat uitkomen op tiny room records & wie zei dat ook alweer & welke mens & ach de mensen zeggen zoveel & ik weet het staan nog in wat geloof ik een winter was in koud en donker depot samen met een collega met een snor ik weet het staan nog met de collega met de snor die me iets vroeg over mijn moeder & ik zei mijn moeder is al een paar jaar dood & de collega met de snor vond dat harteloos overleden moet je zeggen zei hij & dus jacques hamelink is overleden oswald wiener is overleden de grootouders van stefan breuer zijn overleden & met dive zijn ze er daar bij tiny room records toch al bijna met die allermooiste plaat allertijden & dit is mooi & dit is folk & de guitaar een zacht lenteregentje & wiegt & troost & die stem & het is een beetje karen dalton het is een beetje sybille bayer & kom zegt & duik in het water zegt & mooi is & zwem naar het licht zegt & ook dat is mooi & verstilling & naakt & pracht & bos is & herfstbladeren is & klinkt als oud & erodeert een weinig het verafschuwde nieuw & licht is, puur licht & leven & de overledenen verdienen ook platen & in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen & dit dive hier is muziek die omhelst & ik sta daar & laat de muziek me omhelzen & omhelzen & omhelzen & in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen in de bergen & god dit is mooi & duik & de zon in de zuidwillemsvaart zien schijnen & naar de opa & naar de oma & die van stefan breuer heetten jan & nel & ik mag dat brommerige guitaartje in sailing wel maar die stem ik weet niet of die stem moet zingen zoals die zingt & ook dit klinkt ouder dan het is & ook dit leunt aan bij folk & ook dit ademt rust & het klinkt als een plaat die mijn vader vroeger wel eens op zondagochtend draaide een plaat waaraan ik indertijd verschrikkelijk het land had & die stem wat moet ik met die stem & misschien dat het dat is wat dit is misschien dat het zondagochtendmuziek is wat dit is muziek om bij te praten muziek om een eitje bij te eten & vliegen de astrale zwanen nog & welke kant uit & rijden dus maar weer & in de verte lag de verte & het eerste benzinestation dat we zagen & de brug bij zaltbommel & ik was een tijdje wakker & dat is wel aardig maar meer ook niet & dat is wel fijn maar meer ook niet & op vloer & walsen & weet jij hoe je moet walsen & sta je buiten & is alles gemaakt van wolk.
Astral Swans
- Band: Astral Swans (Canada)
- Soort muziek: Folk
- Drager: vinyl LP
- Beluisteren op Spotify
Dive
- Band: Ilsha (Nederland)
- Soort muziek: folk
- Drager: 12″ vinyl
- Beluisteren op Spotify
True Sound
- Band: The World of Dust (Nederland)
- Soort muziek: rock
- Drager: CD
- Beluisteren op Spotify