Beachdog recensie nieuwe album door Tim Donker
Beachdog recensie nieuwe album
En dan, op een dag, strandhond.
En dit komt toch niet in een boekje, Cedric?
En dan, op een dag, zon.
En dit gaat toch niet de eeuwigheid in?
En dan, op een dag, Bitch Magnet.
En dan, op een dag, laweit!
Ja, die dag. Het was een maandag geloof ik, en de zon scheen. April. En ik kwam tuis. Ik kwam tuis van boodschappen doen. Ruimde de boodschappen op, deed de vaat. De klok zei tik en ik had zin in laweit. God, wat had ik zin in laweit, en dat was lang geleden: dat ik zoon zin had in laweit, puur laweit, hard laweit, maar geen metal. Bitch Magnet misschien, die seedee lag daar toevallig, bovenop de berg boeken, kladjes, aantekeningen, seedees, kindertekeningen, bio’s en schrijfblokken die mijn secretaire is. Liever iets anders dan Bitch Magnet eigenlijk, maar ja, die seedee lag daar toevallig, toevallig en bovenop en waarom graven als het laweit ook bovenop gevonden kan worden, goed, Bitch Magnet, voor het moment volstond het. De seedee was afgelopen, rapper dan ik vloeren vegen kon, of lunchen kon, of peinzen kon, of neuspulken kon, of raamstaren kon, en wat moest er verder nog gedaan. Voorwaar. Geen zin in een twede Bitch Magnet seedee maar nog altijd zin in laweit en wat verder nog gezongen. Wacht! Beachdog! Die seedee was laatst toch binnen gekomen, ha!, omdat er post is, ha!, Beachdog!, dat moest laweit zijn toch?, ja, “eindelijk weer een nieuwe hárde rockband” hadden ze gezeid, ja, hárde, kompleet met dat streepje op de a, zo hadden ze gezeid, een harde rockband, hoe vaker ik het zeg hoe stommer ik het vind klinken, maar goed, harde rock, daar ging het toch om, Beachdog, ha!, laatst binnen gekomen, ha!, omdat er post is, ha!, en het moje is dat dat de enige orde in mijn wanorde is: nieuwe, nog onbeluisterde seedees leg ik altoos op het seedeekastje rechts van de secretaire dus daar moet ik niet voor graven voor Beachdog moet ik niet graven de strandhond hoeft niet te graven.
(ik herinner me de strandhond. ik zie hem nog duidelijk voor me. hij was groot, en bruin, en een beetje pluizig, maar alle zwerfhonden zijn een beetje pluizig. alle dagen als we naar het strand gingen, kwam hij naast ons liggen, in het zand, in de schaduw van de parasol. mijn vader wilde hem wegjagen maar dat mocht niet van mijn moeder. mijn zus gaf hem een naam. ik ben vergeten welke naam. alle dagen was hij er. hij lag daar gewoon. ging pas weg als wij weggingen. en dan, op een dag, we gingen naar het strand, en de strandhond was er niet meer. we hebben hem nooit meer gezien)
Beachdog, een zelfgetitelde debuutplaat die van hard tot heel hard gaat, zeiden ze, ja, dat moest het dan maar zijn deze dag, een maandag, met zon en koffie en klok, Beachdog, die moest ik maar eens een draai geven.
En dan, een draai.
En dan, een draai.
En dan, een draai.
Dit is emo. God. Dit is emo. Shit. Dit is wel héél erg emo. Met streepjes op de e. Dit keer zijn de streepjes van mijzelf.
Ja dit is emo, dit is heel erg emo, Music Maker had het al gezegd, die moest ik ergens bezorgen, die Music Maker, dat was een andere dag, het was eindelijk droog geworden en ik moest de Music Maker ergens bezorgen en ik dacht ha!, hier woont een muzikant, het huis was in diepe stilte, en ik dacht ha!, het huis van de muzikant baadt in stilte, en dat omslag en ik zie Beachdog en ik dacht ha!, die heb ik laatst nog binnen gekregen, omdat er post is, ha!, en ik zie Beachdog en emo en dan denk ik niet meer in ha!’s dan denk ik in shit, en wolk ineens en alles ineens in strontgetinte schaduwen, ja shit en wolk en schaduw want ik nie hou nie veul van emo nie, zegt het: emo is een genre van rockmuziek dat gekenmerkt wordt door een nadruk op emotionele expressie, maar emotionele expresse mijn aars denk ik dan op mijn beurt, de emotionele expressie van emo expresseert heeltegaar geen emotie, het is alleen maar het theater van emotie, de klaarblijkelijk onveranderelijke idee van emotie, waarom hebben die gasten anders altijd diezelfde zangstijl?, en dan die koppen als ze zingen heb je daar wel eens op gelet?, sjimmie eet wereld, denken dat is alles, jaja, in de nulnuls werd emo een levensstijl en toen was de boot helemaal aan, nee geen emo niet, niet dertig jaar nadat het fout was en twintig nadat het nog fouter werd, geen emo, niet nu, de bio, stefan noemt dat het éénvel, de bio want ik herinner me geen emo van die dag, ergens een dag, het was herfst of nazomer, en moej res, het moje van in medias res, had me liedjes gestuurd van toen er nog niks en niemendal was, nog niet eens een singel, slechts liedjes, twee liedjes, de strandhond was maar juist ontwaakt, die liedjes, ergens een dag, ik was aan het werk die dag, ik stond in het depot die dag, ik luisterde liedjes die dag, op mijn telefoon, een kollega kwam binnen en zei wat luister jij voor kloteherrie?, dat was toch geen emo geweest toen? de bio, waar is de bio, dan toch maar graven, graven in de puinhoop op mijn secretaire, ha!, toch nog een ha! ja want daar is de bio, en de bio spreekt en de bio zegt neo-grunge en hardcore en laat ik ook niet heel veel op hebben met grunge mensen, ik vond grunge altijd nu-metal met pretenties maar dat mocht je in sommige kringen niet zeggen dan werd je in sommige kringen afgeslacht, in sommige kringen en in alle andere kringen stond ik altijd alleen met mijn gedacht, hardcore en wat daarna komt, de post, zegt iemand the police is postpunk want het komt na de punk, hardcore is al wat beter ja, tenminste de hardcore voor zover die verwijst naar rock want mijn portie happy hardcore geef ik met graagte aan sebastiaan, en de bio spreekt en de bio zegt bands als Touché Amoré, weer met streepjes ja en ik kende ze niet maar ik las in de gauwigheid “Tori Amos”, en hoe zou het daarmee gaan, waar is de tijd dat je Tori Amos overal zag, en daar zit ik, grunge en emo staan niet misschien niet heel hoog op mijn meestgehatemuzieksoorten-lijst, reggae, operette, musical en progrock staan veel hoger, maar biezonder laag staan ze ook niet, een draai en een draai en een draai en een draai, nog even, voordat ik de kinderen uit school moet halen, de zon is geel de koffie is zwart en ik ben niet wild van delen van deze plaat, ik ben niet wild van veel van deze plaat, heel vaak hou ik niet biezonder veel van die zang, soms hou ik wel biezonder veel van die zang, in Milk zit een heel erg Yngwie Malmsteen-achtig guitaarsolootje wisten jullie dat?, en dat bedoel ik niet als kompliment maar dan weer: toen ik een jaar of dertien was, was You don’t remember (I’ll never forget) het mooiste liedje dat ik kende, wat heb ik dat vaak keihard en met tranen in mijn ogen meegebruld op mijn slaapkamertje, de vroege keren dat muziek me raakte, dat mjoeziek me echt raakte, en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai, het raast wel lekker, dat wel, het raast tegen de ruiten op, het raast hier de kamer vol, en dat was uiteindelijk de bedoeling, en de frustrasies die eruit gezongen worden ja, och, een snuif minder emo in de zang had het bekomen denk ik, ik denk met een snuif minder emo worden de frustrasies al snel herkenbaar als frustrasies, ik denk, denken dat is alles, jaja, Beachdog heeft er ook zo eentje: Fight Evil, Read Books, segt se, dat zijn t-shirts en petten, dat kende ik al van out of print, lees boeken en vecht tegen het kwaad okee goed weet je wat je moet lezen dan?, omdat er geen kwader kwaad is dan dit?, weet je wat je moet lezen?, lees De psychologie van totalitarisme van Mattias Desmet, lees het, vooral jij meneer Zeermidden, Mooireks, Moeirust, lees het en zeg dan nog eens met droge ogen dat het totalitarisme níet is gekomen, weer een streepje, weer van mijzelf, staar het totalitarisme in het vuige gelaat en zeg dat het niet is, dat het hier niet is, zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet waar is, de wurggreep van de overheden niet in alles is, jaren later zal nog blijken dat we jaren eerder beter hadden moeten weten, en een draai, en noem een liedje naar een t-shirt en welke boeken en welk kwaad, een tekstvel was geen overbodige luukse geweest me peinst maar dat ben ik alleen misschien omdat ik me niet altevaak op die zang wil konsentreren misschien, en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een draai en een tijd en gans mijn kamer staat vol laweit en dat was uiteindelijk de bedoeling laweit op de vloer laweit tegen de ramen laweit op de muur laweit op het plafond laweit in de hoeken, zul je straks de buren weer horen, zul je straks sebastiaan weer horen, overal laweit, dit is het laweit van de tijd, dit is het laweit van het bier, dit is het laweit van het zweet, dit is het laweit van frustrasies eruit, dit is het laweit van de zaaltjes, het soort zaaltjes waar ik nooit kom maar dat maakt niet uit want ze zullen me er niet missen, dit is het laweit dit is niet echt mijn soort laweit maar dat maakt niet uit want dit is wel jouw soort laweit, dit is iets teveel emo voor mijn smaak maar dit is net genoeg emo voor jouw smaak, dit trekt misschien niet mij maar dit trekt wel volle zalen, Crawl in Pieces vind ik een mooi liedje (was dit dat liedje dat ik hoorde toen op die dag toen in depot toen), delen van deze debuutplaat vind ik mooi, grote delen van Good Morning vind ik mooi, vooral die orgelsolo van Robin Piso, goeje naam, Robin Piso, als die naam niet bestaan had had hij verzonnen moeten worden, ik vind niet alles mooi van deze plaat maar dat maakt niet uit, er is zon, er is koffie, er is laweit, misschien niet heeltemaal mijn soort laweit maar zeker en vast wel volledig en ganzelijk geheel ’t jouwe.
Beachdog – Beachdog album informatie
- Band: Beachdog (Nederland)
- Titel album: Beachdog
- Drager: CD / Vinyl LP / Download
- Soort muziek: grunge, rock
- Datum uitkomen: 29 april 2022
Tracklist van het album Beachdog
1. Swords Up in the Air
2. Dog
3. Milk
4. Interlude A: Gazing
5. The Patient
6. Fight Evil, Read Books
7. Beggar
8. Interlude B: Brick
9. Crawl in Pieces
10. Good Morning ft. Robin Piso